ഉൺമയുടെ പാർപ്പിടം

കവിത ജീവിതമല്ല, ജീവിതസാക്ഷാത്ക്കാരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭാവനാ ലോകമാണത്. കാവ്യഭാവന വെറും ഭാവനയുമല്ല; നാളെയുടെ സാഫല്യത്തിനായുള്ള ആശയ സ്ഥലി കൂടിയാണത്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ വെള്ളിനക്ഷത്രവും പുൽ

കരച്ചിലല്ലാത്ത  കലർപ്പിൻ്റെ സ്വരം
മനുഷ്യജീവിതത്തിൻ്റെ ഉൽകണ്ഠകൾ, വേദനകൾ, സൗന്ദര്യത്മക ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തീവ്രമോഹ വിചാരങ്ങൾ ഇവയെല്ലാമാണ് കവിത എപ്പോഴും പങ്കുവച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മാനവിക ഭാവങ്ങൾ. ലോക

ഭാവനാ ലോകത്തിൻ്റെ സാർവലൗകികതയാണ് കവിതയിൽ  നാം അനുഭവിക്കുന്നത്. മനുഷ്യരുടെ സ്വപ്‌നങ്ങൾക്കും സന്ത്രാസങ്ങൾക്കും സ്വരഭേദങ്ങളില്ലെന്ന് ആന്ദ്രേഴീദ് പറയുന്നുണ്ട്.

പ്രാദേശീയമായ അടരുകളോടെ സാർവലൗകികമായ ഭാവനാ ലോക

അനുഭവങ്ങളുടെ അപരിമേയമായ ലോകത്തെ ഭാഷകൊണ്ട് അടയാളപ്പെടുത്താൻ കഴിയാതെ വരുമ്പോഴാണ് ഭാഷ സാഹിത്യത്തെ ആശ്രയിക്കുന്നത്. സാന്ദ്രമായ അനുഭവങ്ങളായിത്തീരുമ്പോൾ അതിന് കവിത തന്നെ വേണ്ടി വരുന്നു. ആ നിലയിൽ