വിരുദ്ധ സത്യവും വിയോഗത്തിൻ്റെ ദുഃഖവും

മറ്റൊരു ലോകത്തെ കുറിച്ചുള്ള വിചാരമാണ് കവിത. സത്യത്തിൻ്റെ മറുപുറം ഒരു സൗന്ദര്യ ദർശനമായി അതിൽ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നു. വ്യവസ്ഥാപിതമായിത്തീർന്ന ഒരു സൗന്

കണ്ണുനീർത്തുള്ളി

തപ്തമായ മനസ്സിൻ്റെ നീരവധ്വനിയായിരുന്നു സുഗതകുമാരി. വിഷാദം ഖനീഭവിച്ച വാക്കുകൾ കൊണ്ട് വിമോചനത്തിൻ്റെ പുതിയ ഭാഷ്യങ്ങൾ തീർക്കുകയായിരുന്നു അവർ. ഒന്നിനോടും കലഹിക്കാത്ത പുതിയൊരു മാനവചേതനയെ അവർ ഉൾവഹിച്

അനുഭൂതിയും ആത്മസത്തയും

കവിത ഒരു ആത്മസത്തയുടെ ആവിഷ്ക്കാരം കൂടിയാണ്. അനുഭൂതിയായി പരിണമിക്കുന്ന അനുഭവം സത്താസ്വരൂപമായ ഒരു സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരമായി രൂപാന്തരം പ്രാപിക്കുകയും വാങ്മയങ്ങളിൽ ഒരമൂർത്

ഭാവനയുടെ അകവും പുറവും

ചിന്താബന്ധുരമായ ഒരു വാങ്മയമാണ് കവിത. അനുഭവങ്ങളെ അനുഭൂതികളാക്കി വിചാര ലോകങ്ങളിലേയ്ക്ക് അത് എപ്പോഴും ഒരു പുതുവഴി വെട്ടും. ചിലനേരങ്ങളിൽ ഉത്തരങ്ങൾ അന്വേഷിക്കും. ചിലപ്പോൾ ചോദ

ജ്ഞാനാത്മകതയും സൗന്ദര്യാത്മകതയും

നിഗൂഢതയുടെ അകംപൊരുളുകൾ തേടുന്നതാണ് കവിത. അത് പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ അനന്തതയാവാം, പ്രകടമാവാത്തമനുഷ്യ ഭാവമാവാം,  പ്രകൃതിയുടെ രമണീയ ചിത്രമാവാം, ആവിഷ്ക്കരിക്കപ്പെടാതെ പോയ ഏതെങ്കിലും അനു

കവിതയും കേവല സൗന്ദര്യവും

കലയിൽ കേവലമായ സൗന്ദര്യാത്മകത സാധ്യമല്ല. കാളിദാസനും കാലത്തിൻ്റെ ദാസൻ എന്ന് പറയുന്നത് അതുകൊണ്ടാണ്‌. വ്യാകുലമായ ഒരു കാലത്ത് വ്യാമുഗ്ധമായി കവിത എഴുതപ്പെടുന്നില്ല. എങ്കിലും ഏതോ നിലയിൽ ജനങ്ങ

ഉൽകൃഷ്ടമായ അവതാരവും ഒന്നുമല്ലാത്ത ഉറുമ്പും

ചേർച്ചയില്ലാത്ത രണ്ടിനെ ചേർത്തുവെയ്ക്കുന്ന വിഷമമാണ് കവിത. ചിലപ്പോഴത് വിഷം തന്നെയാവും. വിഷം കുടിക്കുന്ന നീലകണ്ഠനാണ് കവി എന്ന് പറയുന്നത് അതുകൊണ്ടാവ

ചേറിൻ്റെ പോരിൻ്റെ പേര്

ഒരു തുള്ളി രക്തം, ഒരു കനൽത്തരി, ഒരു പിടി മണ്ണ്, മോഹിതമായ ഒരു നോട്ടം, ഒരു ജല സ്പർശം, ഒരു ശ്രവ്യനിർവൃതി അങ്ങനെ അനുഭൂതിയുടെ ഒരുനുള്ളു മതിയാകും  കവിതയ്ക്ക്. ചരിത്ര ഖണ്ഡം മാത്രമല്ല ഒരർദ്ധനിമി

ഭാവനയിൽ ചിന്തിക്കുന്ന ഭാഷ

കവിത രൂപത്തിൻ്റെ മാത്രം ആവിഷ്കാരമല്ല. ഭാഷയുടേയും അർത്ഥത്തിൻ്റേയും ശബ്ദത്തിൻ്റേതുമാണത്. ഇത് ഒരു പുതിയ കാര്യമല്ല. ഒരു കുറിയ വരിക്കു കീഴേ മറ്റൊരു കുറിയ വരി എഴുതിച്ചേർത്തല്ല കവിത നിർമ്

മണ്ണുണ ചോരെ അഥവാ ഗോത്ര ഭാവന

പരിഷ്കൃതമായ മാനവസമൂഹം പൊതുവെ നേരിടുന്ന വലിയൊരു പ്രശ്നം അന്യവൽക്കരണത്തിൻ്റേതാണ്. തൊഴിലിൽ നിന്ന്, അറിവിൽ നിന്ന്, അങ്ങനെ ജീവിതത്തിൻ്റെ സമസ്ത വ്യവഹാര ലോകങ്ങളിൽ നിന്നും അകറ്റപ്പെട്ട

പതുപതുപ്പിനേക്കാൾ പരുപരുപ്പ്

മലയാളിയുടെ മധ്യവർഗജീവിതം ഏറെ മാർദ്ദവമുള്ളതായിത്തീരുമ്പോൾ മലയാള കവിത അങ്ങേയറ്റം പരുപരുപ്പുള്ളതായിത്തീരുകയാണെന്ന് തോന്നും സമകാലിക കവിതകൾ

കണ്ണീരും പുഞ്ചിരിയും

നിത്യമാനുഷരോദനം കേട്ട് മഹാകവി അക്കിത്തം യാത്രയായി. സ്നേഹവും ധർമ്മവും കൈവിട്ടു പോകുന്നുവെന്ന് വ്യഥിത ചകിതനായിരിന്നു അദ്ദേഹമെപ്പോഴും. എങ്കിലും “നിരുപാധിക സ്നേഹം ബലമായ് വരും ക്രമാൽ”

സാരള്യങ്ങളിലുമുണ്ട്  സമുദ്രത്തിൻ്റെ ഉൾക്കയങ്ങൾ

മഹത്തരമായ ജീവിതാഖ്യാനം മാത്രമല്ലിന്ന് കവിത, സരളമായ ജീവിത ചിത്രങ്ങൾ കൂടിയാണത്. ആ സാരള്യത്തിലുമുണ്ട് ജീവിത സമുദ്രത്തിൻ്റെ ഉൾക്കയങ്ങൾ. പൊട്ടിപ്പുലരുന്ന ശു

പഴയ ശീലങ്ങൾ വിട്ട  പുതിയ ചാലുകൾ

“ഊനമറ്റെഴുമിരാമചരിതത്തിൽ തെല്ലൂഴിയിൽ ചെറിയവർക്കറിയുമാറുരചെയ് വേൻ ” എന്ന് രാമചരിതകാരൻ നൽകിയ വാഗ്ദാനം തന്നെയാണ് എല്ലാ കാലത്തെയും കവിതയുടെ വാഗ്ദാനം. അത് പഴയ ശീല

പതിത കവിത

തുടുവെള്ളാമ്പൽ പൊയ്‌കയും ജീവിതത്തിൻ്റെ കടലും രണ്ടു തരം ഭാവനാലോകങ്ങളെയാണ് ചിത്രീകരിച്ചു പോന്നത്. ഒന്ന് സ്‌നിഗ്‌ധവും പേലവവുമായ ഒരു ജീവിതത്താരയായിരുന്നെങ്കിൽ മറ്റേത് ഇരമ്പ

ഉൺമയുടെ പാർപ്പിടം

കവിത ജീവിതമല്ല, ജീവിതസാക്ഷാത്ക്കാരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭാവനാ ലോകമാണത്. കാവ്യഭാവന വെറും ഭാവനയുമല്ല; നാളെയുടെ സാഫല്യത്തിനായുള്ള ആശയ സ്ഥലി കൂടിയാണത്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ വെള്ളിനക്ഷത്രവും പുൽ