മൃൺമയ കഥകൾ

മലയാളത്തിൽ ആഘോഷപൂർവം പുനർനിർമിക്കുകയും ചർച്ച ചെയ്യുകയും ചെയ്ത സിനിമകളാണ് രതിനിർവേദവും നീലത്താമരയും. പഴയ സിനിമകളുടെ പുതിയ പ്രിൻറ് എടുക്കുകയോ വീണ്ടും പ്രദർശിപ്പിക്കുകയോ അല്ല അക്ഷരാർഥത്തിൽ പുനർന

ഏകകേന്ദ്ര വൃത്ത സ്വഭാവമുള്ള കഥകൾ

കഥയുടേയും സാഹിത്യത്തിൻ്റെയുമൊക്കെ പ്രധാന ഉദ്ദേശ്യം സമൂഹത്തേയും മനുഷ്യനേയും മുന്നോട്ടു നയിക്കലാണ്. ചുരുങ്ങിയ പക്ഷം പിന്നാക്കം നടക്കുന്നതിൽ നിന്ന് തടയുകയെങ്കിലുമാണ്. എന്നാൽ നമ്

കഥയുടെ സാമൂഹ്യ ലാവണ്യ ശാസ്ത്രം

കഥ വായിക്കപ്പെടുന്നത് അതിൻ്റെ പ്രമേയത്തിൻ്റെ സ്വീകാര്യത കൊണ്ടു മാത്രമോ ആഖ്യാനത്തിൻ്റെ സവിശേഷത കൊണ്ടു മാത്രമോ അല്ല. ഇവയെല്ലാമുൾപ്പെടുന്ന ക

കഥകൾക്ക് അനവധി രൂപങ്ങൾ നിർവചിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പാശ്ചാത്യ പൗരസ്ത്യ സൗന്ദര്യ ശാസ്ത്ര സങ്കല്പനങ്ങളുടെ വിവിധ ധാരകൾ വലിപ്പത്തിൻ്റേയും വാക്കുകളുടെ എണ്ണത്തിൻ്റേയും കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന വിഷയത്തിൻ്റെയ

അന്തർമുഖികളും അല്ലാത്തവരും

ഇന്നെഴുതുന്ന/വായിക്കുന്ന കഥ പത്തു വർഷം/അഞ്ചു വർഷം/ഒരു വർഷം  കഴിഞ്ഞാൽ  എങ്ങനെ വായിക്കപ്പെടും എന്നത് വർത്തമാന മലയാള കഥാസാഹിത്യത്തിൽ ആലോചിക്കേണ്ട വിഷയമാണ്. Contemporary വിഷയങ്

അസാധുക്കഥകൾ

ഓരോ കാലത്തും അതിനനുയോജ്യമായ ഭാഷയും സാഹിത്യവും രൂപം കൊള്ളും. കഥയിലും കവിതയിലുമെല്ലാം കാലത്തിനനുസൃതമായ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിക്കുകയും അവ കാലത്തോട് പ്രതിപ്രവർത്തിക്കുകയും അതുവഴി സമയദേശ്യ ഭേദങ്ങളെ

അനാകാരാദി കഥകൾ

അതതു കാലത്തെ രാഷ്ട്രീയ സാമൂഹ്യ സാഹചര്യങ്ങളോട് സംവദിക്കുകയും പ്രതിപ്രവർത്തിക്കുകയും അതുവഴി പുതിയ സമൂഹ രാഷ്ട്രീയ സങ്കല്പനങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുക എക്കാലത്തേയും എഴുത്തുകാരൻ്റെ ഉത്തരവാദിത്തമാ

അപ്പുണ്ണി റെജിമെൻറും മറ്റു കഥകളും

കഥയുടെ പ്രതിസന്ധി എന്നത് യഥാർഥത്തിൽ കഥാകൃത്തുക്കളുടെ പ്രതിസന്ധിയാണ്. സ്വന്തമായി കാര്യമായ അനുഭവങ്ങളൊന്നും കിട്ടാൻ സാധ്യതയില്ലാത്തത്ര ശാന്തവും സമാധാനപൂർണവുമായ ജീ

വർത്തമാനത്തിൻ്റെ ലളിതാഖ്യാനങ്ങൾ

കഥയിൽ ചുരുങ്ങിയ പക്ഷം ഒരു കഥയെങ്കിലുമുണ്ടാവണ്ടേ എന്ന് ആശ്ചര്യപ്പെടാൻ മാത്രം വിചിത്രമാണ് മലയാള കഥാ ലോകം. പത്രവാർത്തകളെ പൊലിപ്പിച്ച

പുലി, കാക്ക, വെരുക്, കുറുക്കൻ, കാട്ടുപൂച്ച, കുളി, വേട്ട….

പൈങ്കിളി, മുഖ്യധാര എന്നിങ്ങനെയുള്ള വേർതിരിവിനെ അതിലംഘിക്കുകയും പൾപ്പ് സാഹിത്യത്തെ മുഖ്യധാരയിലേക്ക് കൈപിടിച്ചു കയറ്റുകയും ചെയ്‌തു എന്നതാണ

നവംബറിലെ അവസാന ദിവസങ്ങൾ കുട്ടികളോടൊപ്പമായിരുന്നു. വിദ്യാരംഗം കലാ സാഹിത്യ വേദിയുടെ ജില്ലാതല സർഗോത്‌സവങ്ങൾ. മുതിർന്നവരെന്നു സ്വയം വിശ്വസിക്കുന്ന പ്രഖ്യാപിത കവിശ്രേഷ്ഠൻമാരെക്കാൾ എത്രയോ മുന്നിലാണ് പുതിയ കുട

സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു കാലഘട്ടത്തെക്കുറിച്ച് നടത്തുന്ന ഏതു രൂപത്തിലുള്ള ആഖ്യാനവും സങ്കീർണ്ണമായിത്തീരുക സ്വാഭാവികമാണ്. അത്തരമൊരു ലോകത്ത് അസ്വാഭാവികമായോ അസാധ്യമായോ ഒന്നും തന്നെ ഉണ്ടാവുകയില്ല. സാമാന്യ മനുഷ്യന്റെ യുക്‌തിക്ക

കവിതയിലെ വിലാപകാരികൾക്ക് ഊർജ്ജം പകർന്ന് കേരളത്തിൽ വീണ്ടും സ്‌ത്രീ ശിശു പീഡനം സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. പേന കൈയിലെടുത്തോരൊക്കെ കവികളാവുന്ന ദുരവസ്ഥയിൽ വാളയാർ പെൺകുട്ടികളെക്കുറിച്ചുള്ള ഒപ്പാരികളുടെ പ്രളയമാണ് കവിതയുടെ ലോക

എല്ലാ സാഹിത്യ പ്രവർത്തനങ്ങളും സ്വയം രാഷ്‌ട്രീയ പ്രവർത്തനങ്ങളുമാണ്. ചരിത്രത്തോടും വർത്തമാനത്തോടുമുള്ള വൈയക്‌തിക പ്രതികരണത്തിന്റെ ഉടൽ രൂപമാണ് കവിത. വ്യക്‌തിയുടേയും സമൂഹത്തിന്റെയും പരസ്‌പര

സ്വന്തം ജീവിത പരിസരങ്ങളോട് നിരന്തരമായി സംവദിക്കലാണ് കവിയുടെയും എഴുത്തുകാരന്റേയും പ്രധാനപ്പെട്ട ഉത്തരവാദിത്തം. പരിചിതമായ പരിതസ്ഥിതികളോട് പുലർത്തുന്ന അതിസൂക്ഷ്‌മമായ പാരസ്‌പര്യം പ

പതിവുകളൊക്കെത്തന്നെയാണ്. കഥയും കവിതയും സാഹിത്യവുമൊക്കെ വല്ലാതെ ആവർത്തന വിരസമാകുന്ന കാലം. ജീവിതത്തിലെ വൈവിധ്യങ്ങൾ നഷ്‌ടപ്പെട്ടു പോയതും നേരനുഭവങ്ങളേക്കാൾ വ്യാജ അനുഭവങ്ങൾ കൂടുതലായതുമൊക്കെ എഴുത്തിന്റെ ഏ