എഴുത്തിൻ്റെ വാർപ്പു മാതൃകകൾ

കഥയും സാഹിത്യവും ഇല്ലാതായാൽ എന്തു സംഭവിക്കും.? അസംബന്ധമെന്നോ അതിഭാവന എന്നോ വിളിച്ച് അങ്ങിനെയൊരു സാധ്യതയെ നമുക്ക് നിരാകരിക്കാൻ ശ്രമിക്കാം. എന്നാലും ആ ചോദ്യം നിലനിൽക്കുക തന്നെ ചെ

പൈങ്കിളിക്കഥകളുടെ നഗര പ്രവേശം

ഒരു കഥയുടെ മേന്മ അളക്കാൻ നിശ്ചിതമായ അളവുകോലുകളൊന്നും തന്നെ ലഭ്യമല്ല. തീർച്ചയായും അതു പ്രതിജന ഭിന്നമാണ്. വായനക്കാരൻ്റെ ജ്ഞാനവും സാംസ്കാരിക, സാമൂഹ്യ ബോധ്

കഥാവൃക്ഷത്തിലെ കടവാവലുകൾ

കഥ/സാഹിത്യം മനുഷ്യനെ ബാധിക്കുന്നത് പ്രധാനമായും രണ്ടു വിധത്തിലാണ്. ഒന്ന് അവൻ്റെ സാമൂഹ്യബോധത്തിൻ്റേയും നിലപാടുകളുടേയും അടിസ്ഥാനത്തിലും രണ്ടാമത്തേത് വ്യക്തിപരമായ അനുഭവങ്ങളുടെയും വ

ലാ ടൊമാറ്റിനോയും മരിച്ചവർക്കു വേണ്ടിയുള്ള പ്രാർഥനകളും

മുൻ വിധികൾ ഇല്ലാതിരിക്കുക എന്നത് കഥയെ/ സാഹിത്യത്തെ ആസ്വദിക്കുന്നതിനും വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിനും വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു നിലപാടാണ്.

കഥയുടെ രാഷ്ട്രീയം.. കടലാസിൻ്റെയും

എഴുത്തിന് തീർച്ചയായും രാഷ്ട്രീയമുണ്ട്.  വർത്തമാന സാമൂഹ്യ സാഹചര്യങ്ങളോട് ചരിത്ര പരമായ പൂർവജ്ഞാനത്തിൻ്റേയും അനുഭവത്തിൻ്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള സക്രിയമായ പ്രതികരണം തന്നെയാ

സിംഹം മസാലദോശ കഴിക്കുന്നു.

പരമ്പരാഗതമായ കഥന / കവന സമ്പ്രദായങ്ങളിൽ അള്ളിപ്പിടിച്ച് എത്ര കാലം കൂടി അതിജീവിക്കാനാവും സാഹിത്യരൂപങ്ങൾക്ക്..? പുതിയ ഭാവുകത്വമോ ലാവണ്യ പദ്ധതികളോ ഇല്ലാതെ

കഥയുടെ പശ്ചാത്ഗമനങ്ങൾ

സജീവവും ക്രിയാത്മകവുമായ സാംസ്കാരിക രംഗം ഒരു ജനതയുടെ സാമൂഹ്യാരോഗ്യത്തിൻ്റെ സൂചകമാണ്. കഥകളും കവിതകളും മുതൽ നൃത്തവും നാടകവും വരെ പരസ്പരപൂരകങ്ങളാവുകയും ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്തതി

ചുവന്ന ഉപ്പും നാടിനു മേൽ കാടിൻ്റെ അധിനിവേശവും

പഴയത് മഹത്തരമാണെന്നും പഴമയിലേക്ക് മടങ്ങുകയും പഴമയെ അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് ഉന്നതമായ സാംസ്കാരിക നിലപാടാണെന്നുമുള്ള ഒരു വികല കാഴ്ചപ്പാട് നമ

കൊറോണ സ്പെഷൽ കഥകൾ

കഥയും കവിതയും തുടങ്ങി എല്ലാ സാഹിത്യ രൂപങ്ങളും അവയുടെ അന്തിമ രൂപത്തിൽ കേവലം  ഉൽപ്പന്നങ്ങളാണ്. ഉൽപ്പന്നം എന്ന നിലക്ക് സാഹിത്യത്തിൻ്റെ ലക്ഷ്യം പരമാവധി ഉപഭോക്താക്കളിലെത്തുക എന്നത

പാതിരാ നടത്തവും ദൈവത്തിൻ്റെ പരകായപ്രവേശങ്ങളും
കഥയുടെ / എഴുത്തിൻ്റെ ആത്യന്തിക ഗുണഭോക്താവ് /ഉപഭോക്താവ് വായനക്കാരനാണ്. അതു കൊണ്ടു തന്നെ എഴുതുന്നതൊക്കെയും വായനക്കാരനു വേണ്ടിയാണ് എന്ന കാഴ്ചപ്പാടിനാണ് എഴുത്തുകാരൻ്റെ ആത

പരസ്യം ചെയ്യപ്പെടുന്ന കഥകൾ

എഴുത്തുകാരല്ലാതെ എത്ര പേർ ആനുകാലിക കഥകൾ വായിക്കുന്നുണ്ടാവും എന്നത് കൗതുകകരമായ ഒരു ചോദ്യമാണ്. കഥ ക്ക്  നിയതമായ അനുവാചക സമൂഹത്തിൻ്റെ പിന്തുണയുണ്ടാവുക., കഥ മുന്

പാതാളക്കരണ്ടിയുടെ പാരമ്പര്യം

എഴുതുന്നതല്ല, മറിച്ച് എഴുതാതെ വിട്ടു കളയുന്നതും വായനക്കാരന് കണ്ടെടുക്കാൻ അവസരം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നതാണ് കഥ. അനുവാചകൻ്റെ ബൗദ്ധിക മണ്ഡലത്തിൽ രൂഢമൂലമായിട്ടുള്ള

ബൃഹദാഖ്യാനങ്ങളാകുന്ന കഥകൾ

കഥ ചെറുകഥ എന്ന സ്ഥാനപ്പേര് ഉപേക്ഷിച്ചിട്ട് ഏറെക്കാലമായി . ചെറുതാവുക എന്നത് പരിധിയില്ലാത്ത ഒരു പ്രക്രിയയാണെന്നും ഒറ്റ വാചകം പോലും സ്വയം കഥയായിത്തീരുമെന്നും നമുക്കറിയാവ

മന്ദാക്രാന്തയിൽ ചൂളം വിളിക്കുന്ന കഥകൾ

ഗണിത ശാസ്ത്രത്തിൽ മോഡ് എന്നൊരു ശരാശരിയുണ്ട്. ഒരു കൂട്ടം വിവരങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ആവർത്തിക്കുന്ന മൂല്യമെന്തോ അതാണ് ആ കൂട്ടത്തിൻ്റെ ശരാശരി മൂ

ഒളിച്ചു പോയ കഥകൾ

കഥകൾ ഉണ്ടാവുന്നത് എവിടെ നിന്നാണ് എന്നത് എക്കാലത്തേയും ചോദ്യമാണ്. അനുഭവങ്ങളിൽ നിന്ന് എന്നോ മുന്നറിവുകളിൽ നിന്ന് എന്നോ അതിനുമപ്പുറം അപരൻ്റെ അനുഭവങ്ങളിൽ നിന്ന് എന്നോ നമുക്ക് ഒരു പക

കഥയില്ലാത്ത ആശാരി, ഉളിയില്ലാത്ത എഴുത്തുകാരൻ

രസകരമായ ഈ തലക്കെട്ട് സുഹൃത്ത് കവി അനീസ് ഹസ്സൻ്റെ ഫേസ്ബുക്ക് ചുമരിൽ നിന്ന് ചൂണ്ടിയതാണ്. നമ്മുടെ കഥകളെക്കുറിച്ച് ഇത്ര കൃത്യമായി നിരീക്ഷിച്ച അനീസിന്‌ ഒരു കുതിരപ്പ

കഥകളുടെ പിയേത്ത

നിശ്ശബ്ദവും നിശ്ചലവുമായ ഒരു തടാകം പോലെയാണ് മലയാള സാഹിത്യം . ഒരനക്കവുമില്ല, കുഞ്ഞോളങ്ങൾ പോലുമില്ല. എല്ലാ ആഴ്ചയിലും നിരവധി കഥകളുണ്ടാവുന്നുണ്ട്. കാക്കത്തൊള്ളായിരം പ്രസാധകൻമാരുടെ വക നൂറു കണക്കി

മൃൺമയ കഥകൾ

മലയാളത്തിൽ ആഘോഷപൂർവം പുനർനിർമിക്കുകയും ചർച്ച ചെയ്യുകയും ചെയ്ത സിനിമകളാണ് രതിനിർവേദവും നീലത്താമരയും. പഴയ സിനിമകളുടെ പുതിയ പ്രിൻറ് എടുക്കുകയോ വീണ്ടും പ്രദർശിപ്പിക്കുകയോ അല്ല അക്ഷരാർഥത്തിൽ പുനർന

ഏകകേന്ദ്ര വൃത്ത സ്വഭാവമുള്ള കഥകൾ

കഥയുടേയും സാഹിത്യത്തിൻ്റെയുമൊക്കെ പ്രധാന ഉദ്ദേശ്യം സമൂഹത്തേയും മനുഷ്യനേയും മുന്നോട്ടു നയിക്കലാണ്. ചുരുങ്ങിയ പക്ഷം പിന്നാക്കം നടക്കുന്നതിൽ നിന്ന് തടയുകയെങ്കിലുമാണ്. എന്നാൽ നമ്

കഥയുടെ സാമൂഹ്യ ലാവണ്യ ശാസ്ത്രം

കഥ വായിക്കപ്പെടുന്നത് അതിൻ്റെ പ്രമേയത്തിൻ്റെ സ്വീകാര്യത കൊണ്ടു മാത്രമോ ആഖ്യാനത്തിൻ്റെ സവിശേഷത കൊണ്ടു മാത്രമോ അല്ല. ഇവയെല്ലാമുൾപ്പെടുന്ന ക