ഭാഷയുടെ ഈടുവെപ്പുകളാണ് കവിതയും കഥയും ലേഖനവും മറ്റും മറ്റും ഉൾപ്പെടുന്ന സാഹിത്യം. ഭാഷ അതിന്റെ പദങ്ങളേയും വാക്യങ്ങളേയും ശൈലികളേയും നിർണയിച്ചതും നിയന്ത്രിച്ചതും നിലനിർത്തിയതും കാവ്യാദികൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാരുടെ കവിതയിലെ വരികൾ നമ്മുടെ നിത്യ വ്യവഹാരത്തിൽ ശൈലികളായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നത്, ചെറുശ്ശേരിയും എഴുത്തച്ചനുമെഴുതിയ വരികൾ കവിതയാണെന്നു പോലുമറിയാതെ നാം പറഞ്ഞു പോകുന്നത്, ചങ്ങമ്പുഴയുടേയും ഉള്ളൂരിന്റേയും വരികൾ വെറുതെ പോലും പാടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. വർത്തമാന കവിത അങ്ങിനെയൊരു ദൗത്യം ഏറ്റെടുക്കുന്നേയില്ല. ജീവിതത്തിലേക്ക്  പകർത്തി വക്കാവുന്ന വരികളോ പ്രയോഗങ്ങളോ നിർമിക്കുന്നതിൽ വർത്തമാന സാഹിത്യം നിസ്സഹായമാണെന്നത് അവിടെ നിൽക്കട്ടെ. ഭാഷയിൽ […]

ആധുനികാനന്തര കാലത്ത് മലയാള കവിത എങ്ങനെയായിരിക്കും അടയാളപ്പെടുക എന്നതൊരു വലിയ ശങ്കയാണ്. കലയുടേയും സാഹിത്യത്തിന്റേയും മറ്റെല്ലാ ശാഖകളും രാജ്യാതിർത്തികളുടേയും വ്യക്‌തിപരതകളുടേയും അതിരുകൾ ഉല്ലംഘിച്ച് മാനവികതയും സ്വാതന്ത്ര്യവും ആഘോഷമാക്കുമ്പോൾ മലയാള കവിത മാത്രം ഞാൻ, നീ എന്നീ ദ്വന്ദങ്ങളെ ചുറ്റിപ്പറ്റി കാലയാപനം ചെയ്യുന്നു. ഉപരിപ്ലവമായ വൈകാരികാവസ്ഥകളെ സ്ഥൂലവൽക്കരിക്കുകയും അത്തരം പൊള്ളത്തരങ്ങളിൽ അഭിരമിക്കുകയും ചെയ്യുകയല്ലാതെ ഉത്തരാധുനിക കവിത മലയാളത്തിന് നൽകിയ സംഭാവനയെന്ത് എന്ന ചോദ്യത്തിന് കൃത്യമായ ഉത്തരം കിട്ടാനിടയില്ല. കവിതകളേറ്റുപാടി സ്വാതന്ത്ര്യ പ്രസ്ഥാനത്തിലും പിന്നീടിങ്ങോട്ടുണ്ടായ ഒട്ടനവധി ജനമുന്നേറ്റങ്ങളിലും കാലത്തിനു മുമ്പേ നടന്ന നമ്മളിപ്പോൾ ശരീരകാമനകളെക്കുറിച്ചും ദേഹാധിഷ്ഠിത പ്രതിസന്ധികളെക്കുറിച്ചും […]

വർത്തമാന മലയാള കവിത ഏറ്റവുമധികം വിധേയമായിരിക്കുന്നത് പ്രമേയത്തോടാണ്. പ്രമേയപരതക്കു കിട്ടുന്ന അമിത പ്രാധാന്യം മിക്കപ്പോഴും കവിതയിൽ നിന്ന് കവിതയെ ചോർത്തിക്കളയുന്നു. ഭാഷാപരമോ സൗന്ദര്യശാസ്‌ത്രപരമോ ആയ യാതൊരു പരീക്ഷണങ്ങൾക്കും തയ്യാറാവാതിരിക്കാനുള്ള കവികളുടെ രക്ഷാതന്ത്രം കൂടിയാണ് വിഷയങ്ങളിൻമേലുള്ള അമിതാശ്രയത്വം.  സത്യത്തിൽ കവിതകളേക്കാൾ നാം വായിക്കുന്നത് റിപ്പോർട്ടുകളാണ്. പക്ഷേ നമ്മുടെ വായനാശീലത്തിലും സംവേദനശീലത്തിലും ലയിച്ചു ചേർന്നിട്ടുള്ള സംഭവങ്ങളോടുള്ള കൗതുകം ഈ വസ്‌തുത തിരിച്ചറിയുന്നതിൽ നിന്ന് നമ്മെ വിലക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ കവിതാവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്ന റിപ്പോർട്ടുകൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതാവട്ടെ നമുക്ക് പൂർണ ബോധ്യമുള്ള വിഷയങ്ങളാണ്. അതുകൊണ്ട് അത്തരം പദ്യരൂപത്തിലുള്ള റിപ്പോർട്ടുകൾ നമ്മെ എളുപ്പത്തിൽ […]

ആത്‌മാന്വേഷണങ്ങളാണ് അപരാന്വേഷണങ്ങളേക്കാൾ  കവിതയുടെ സത് രൂപത്തിന് അടിസ്ഥാനമാകുന്നത്. അവനവനിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുകയും അനന്തമായ ആകാശത്തിലേക്ക് വിലയം പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്യാൻ ശേഷിയുള്ളതാണ് കവിത. അത് വാക്കുകളിൽ സമസ്‌ത പ്രപഞ്ചത്തേയും ആവാഹിച്ചെടുക്കാനും ആസ്വാദകനെ ആവേശിക്കാനും പ്രാപ്‌തമാണ്. പക്ഷേ പലപ്പോഴും ആത്‌മാന്വേഷണത്തിനു പകരം ആത്‌മഭാഷണങ്ങളുടെ അതിപ്രസരമായിത്തീരുന്നു മലയാള കവിത. കവിതയിലുടനീളം ഞാൻ, എന്റെ തുടങ്ങിയ അഹം ബിംബങ്ങൾ മാത്രം നിറഞ്ഞു നിൽക്കുകയും കവിതയെന്നത് സ്വകാര്യതയുടെ ആഖ്യാനമെന്ന്  തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നിടത്താണ് കവിത തോറ്റു പോകുന്നത്.  കവിത കേവലം ആഖ്യാനമല്ലെന്നും പറയുന്നതിനേക്കാൾ ആഴമുള്ള മൗനങ്ങൾ ഒളിപ്പിച്ചു വെക്കാനുള്ള വൈദഗ്ദ്യം കൂടിയാണ് കവിത […]

രാമകഥപ്പാട്ടിൽ തുടങ്ങി വേശ്യാസ്‌തുതികളിലൂടെയും വിരഹ കാവ്യങ്ങളിലൂടെയും വെൺമണിക്കവിതകളിലൂടെയും നടന്ന് ഭക്‌തിപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ വിശുദ്ധ പന്ഥാവിലൂടെ മലയാള കവിത എത്തിനിൽക്കുന്നത് ആസിഫക്കും ട്വിങ്കിളിനും ഐക്യദാർഡ്യം പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന വൃഥാ വിലാപനാട്യങ്ങൾ രചിക്കുന്ന സ്വയം പ്രഖ്യാപിത കാവ്യോപാസകരുടെ വർച്ച്വൽ സാമ്രാജ്യത്തിലാണ്. പ്രതിഷേധത്തിനും പ്രതിരോധത്തിനുമുള്ള മികച്ച ആയുധമായി കവിതയെ ഉപയോഗിച്ചവരായിരുന്നു നമ്മുടെ പൂർവസൂരികൾ. തെരുവുകളിൽ കവിത പാടി നടന്ന് നാം സാമ്രാജ്യങ്ങളോടു പൊരുതി. ജന്മിത്തത്തോടും ജാതീയതയോടും അനീതികളോടും പൊരുതി. പക്ഷേ അഭിനവ കവികൾക്ക് കവിത പാടാൻ തെരുവുകളില്ല. പകരം അവർ സാമൂഹ്യ മാധ്യമങ്ങളുടെ ഇല്ലാച്ചുമരുകളിൽ പടുപാട്ടു പാടി അവരുടെ വഴിപാടുകൾ പൂർത്തിയാക്കുന്നു. […]

മലയാളത്തിൽ കവിതയുടെ വർത്തമാന ഭാവുകത്വ പരിസരമെന്താണ് എന്ന് ആഴത്തിൽ പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. സൗന്ദര്യശാസ്‌ത്രപരമായ വ്യക്‌തമായ എന്തെങ്കിലും കാഴ്ച്ചപ്പാടുകളോ കാവ്യാനുസാരിയായ ഏതെങ്കിലും നിലപാടുകളോ മലയാള കവിത പിന്തുടരുന്നുണ്ട് എന്ന് കരുതുക വയ്യ. ഗദ്യസാഹിത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായ പ്രമേയപരതയാണ് ഇപ്പോൾ മലയാളകവിതയെ തീറ്റിപ്പോറ്റുന്ന ഏകഘടകം. പ്രമേയങ്ങളാവട്ടെ കേവലം ഉപരിപ്ലവവും നിത്യജീവിതത്തിൽ നിരന്തരം ദൃശ്യമാകുന്നവയുമായ വാർത്താ ശകലങ്ങൾ മാത്രവും. ഔന്നത്യമുള്ള ജീവിത ദർശനങ്ങളോ ആഴമുള്ള സൈദ്ധാന്തികതയോ സ്വന്തമായില്ലാത്ത വെറും പ്രതികരണത്തൊഴിലാളിയുടെ തലത്തിലാണ് കവികൾ നില കൊള്ളുന്നത്. തങ്ങൾക്കിതു മതി എന്നും കവിത ഇങ്ങനെയാണെന്നും ഈ കവിയശ:പ്രാർഥികൾ ധരിച്ചു വശായിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഗദ്യ […]

മലയാളത്തിൽ ഒരു പക്ഷേ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഭാഷാ ഉൽപ്പന്നം കവിതയാണ്. ആവശ്യത്തേക്കാളൊക്കെ എത്രയോ മടങ്ങ് ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതിനാൽ കവിതയുടെ ഗുണത്തേക്കുറിച്ചോ സാംഗത്യത്തെക്കുറിച്ചോ പ്രസക്‌തിയേക്കുറിച്ചോ ഒരു വിധത്തിലുള്ള വിലയിരുത്തലും സാധ്യമല്ലാതെ വരുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നെയാവണം കവിത അതിന്റെ അമൂർത്തതയെ നിരാകരിക്കുന്നതും കേവലം പ്രസ്‌താവനകളുടേയോ മുദ്രാവാക്യങ്ങളുടേയോ രൂപത്തിലേക്ക് പരിണമിക്കുന്നതും നമ്മെ ആശങ്കപ്പെടുത്താത്തത്. കവിത എന്ത് എന്ന ചോദ്യത്തെ തന്നെ അസാധുവാക്കുകയും കവിതയല്ലാത്തതെന്ത് എന്ന് മറു ചോദ്യ കുയുക്‌തി കൊണ്ട് വിമർശനങ്ങളെ  മറികടക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയുമാണ് വർത്തമാന മലയാള കവിത ചെയ്യുന്നത്. ഒരു സമുദ്രത്തെത്തന്നെ ചിമിഴിലൊതുക്കാൻ സാധിക്കുന്ന സാധനയാണ് കവിത […]

ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യം അതിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും ജനാധിപത്യവിരുദ്ധമായ തെരഞ്ഞെടുപ്പിനെ നേരിടുകയാണ്. ഭൂരിപക്ഷം ജനങ്ങൾക്ക് താൽപര്യമുള്ളതോ അവരുടെ ജീവിതത്തെ ബാധിക്കുന്നതോ ആയ യാതൊരു വിഷയവും ചർച്ചക്ക് വരാത്ത ഒരു തെരഞ്ഞെടുപ്പിനെ ജനാധിപത്യവിരുദ്ധമെന്നല്ലാതെ വേറെന്താണു വിളിക്കുക. ലോകരാജ്യങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ ഇന്ത്യയുടെ അന്തസ്സ് ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നവരാണ് എന്ന് സ്വയം പ്രശംസിക്കുന്നവരുടെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് അജണ്ട വിചിത്രവും ദയനീയവുമാണ്. ശാസ്‌ത്രമോ മാനവികതയോ അല്ല അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനം. സഹസ്രാബ്ദങ്ങൾക്കു മുമ്പെന്നോ ജനിച്ച ഒരു ദേവകുമാരന് ക്ഷേത്രം പണിയുന്നതും പരമ്പരാഗതമായി അനുഷ്ഠിച്ചു വരുന്ന ആചാരങ്ങളെയും വിശ്വാസങ്ങളേയും സംരക്ഷിക്കുന്നതുമാണ് അവരുടെ ലോകാഭിമാനത്തിന്റെ ഹേതു. ഇന്ത്യയിലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പു […]

ഇന്ത്യൻ രാഷ്‌ട്രീയം അപ്രതീക്ഷിതമായി കേരളത്തിലേക്ക് കേന്ദ്രീകരിക്കുകയാണ്. നെഹ്രു കുടുംബത്തിലെ  രാജകുമാരൻ രാഹുൽ ഗാന്ധി വയനാട് ലോക്‌സഭാ മണ്ഡലത്തിൽ  നിന്നു (കൂടി) പാർലമെന്റിലേക്ക് മത്‌സരിക്കുമ്പോൾ യുദ്ധത്തിന്റെ പരിതോവസ്ഥകൾ  തന്നെ മാറിപ്പോകുന്നു. ഇന്ത്യ എന്നത് ഉത്തരേന്ത്യയാണെന്നും  ഇന്ത്യയുടെ രാജാവ്  താനാണെന്നും സ്വയം  വിശ്വസിക്കുകയും മറ്റുള്ളവരെ വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ പെടാപ്പാടു പെടുകയും ചെയ്യുന്ന നരേന്ദ്ര മോദിക്ക് ഇന്ത്യക്ക് കേരളം വരെ നീളമുണ്ടെന്ന് അംഗീകരിക്കേണ്ടി വരുന്നു എന്നതാണ് ഈ പൊറാട്ടു നാടകത്തിലെ ഒരു ഭാഗം. മോദിക്ക് തന്റെ സ്ഥിരം പ്രചരണ രീതിയായ റോഡ് ഷോയും ഏകാംഗ പ്രകടനങ്ങളും മാറ്റി വച്ച്  അദ്ദേഹം […]

ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യം അതിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും സങ്കീർണമായ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ നിന്നു കൊണ്ടാണ് പൊതു തെരഞ്ഞെടുപ്പിനെ നേരിടുന്നത്. സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യയുടെ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ചരിത്രത്തിൽ ഒരിക്കലും കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത വിധം ജാതിയും മതവും സൈന്യവും പരസ്യമായി പ്രചരണവിഷയങ്ങളാവുന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു ശേഷം മൂന്നു യുദ്ധങ്ങൾ നടത്തിയ കോൺഗ്രസ് അതിലൊന്നു പോലും തെരഞ്ഞെടുപ്പു ചർച്ചയാക്കിയിട്ടില്ല. 2014 ൽ നടന്ന ലോക് സഭാ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും പട്ടാളത്തേയും വർഗീയതയേയും ഉപയോഗിച്ചുവെങ്കിലും BJP പോലും ദാരിദ്ര്യ നിർമാർജനവും സാമ്പത്തിക പുരോഗതിയും സർവജനങ്ങൾക്കും നല്ല ദിനങ്ങൾ വരുമെന്ന വാഗ്‌ദാനവും തന്നെയാണ് മുഖ്യ പ്രചാരണ […]