പ്രളയത്തോടനുബന്ധിച്ച് മാതൃഭൂമിയും മലയാളം വാരികയും പ്രത്യേക പതിപ്പുകൾ ഇറക്കിയപ്പോൾ കലാകൗമുദി പ്രളയ കവിതകൾ കൊണ്ട് പേജ് നിറച്ചു. PK ഗോപിയുടെ കവിത ‘കച്ചിത്തുരുമ്പുകളുടെ കപ്പൽ’ വിഷയവുമായി ഏറെ അടുത്തു

കവിതയുടെ കരുക്കൾ അഥവാ പദാർത്ഥങ്ങളാണ് കവിതാപദാർത്ഥം. ഈ പദാർത്ഥങ്ങൾ കവിത എന്ന പേരർഹിക്കുന്നത് ആസ്വാദക ചേതസ്സിനെ തൊട്ടുണർത്തും വിധം രസാത്‌മകമോ ഭാവാത്‌മകമോ ആവുമ്പോളാണ് (എം.ലീലാവതി).

ഇത്തരത്തിൽ, ആസ്വാദക മനസ്സി

ധാർഷ്‌ട്യം നിരൂപകലക്ഷണമാണെന്ന് ഒരു പൊതു അഭിപ്രായമുണ്ട്. രചയിതാവിനോടൊപ്പമുള്ള യാത്രയാണ് ആസ്വാദനവും നിരൂപണവും. ഈ സഹയാത്രയിൽ വഴിയിലെ കാലിടർച്ചകളെ കണ്ടില്ലെന്ന

മഴ പോലെയാണ് കവിതയും. നിനച്ചിരിക്കാതെ പെയ്‌ത്‌ ആകെ നനച്ചു കടന്നുപോകും. ചിലപ്പോൾ പെയ്‌ത്‌ പെയ്‌ത്‌ പിരിയാൻ മടിച്ചു അങ്ങിനെ നിൽക്കും. പോകൂ എന്ന് പറഞ്ഞാലും നനഞ്ഞൊട്ടി ചേർന്ന് നിൽക്കും. ചിലപ്പോള

പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന ഫ്രഞ്ച് കവിയായ ആർതർ റിo ബൗഡ് കവികളെ വിശേഷിപ്പിച്ചത് ‘The thief of ഫയർ’ എന്നാണ്. കവിക്ക് ഈ പ്രപഞ്ചത്തോടു സംവേദിക്കുവാനുള്ള ആത്‌മ ഭാഷയാണ് ആ അഗ്‌നി. തന്റെ ഉള്ളെരിക്

ഉത്തമമായ സാഹിത്യസൃഷ്‌ടി എന്ന് വാഴ്ത്തപ്പെടുന്നതിന്റെ മാനദണ്ഡം എന്താണ്: ഉത്തമകൃതികളുടെ വിവിധങ്ങളായ സവിശേഷതകൾ എന്തെന്ന ചർച്ച എവിടെയുമെത്തില്ല. സംസ്‌കൃതത്തിന്റെ ഇരുമ്പുചങ്ങലകളോ,വൃത്തത്തിന്റെ ചിട്ടവട്ടങ

“കവി എന്നാൽ ബുദ്ധിമാനെന്നുകൂടി അർത്ഥമുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞ MN വിജയൻ മാഷിന്റെ കണ്ണിലൂടെ നോക്കിയാൽ കവികളുടെ എണ്ണമെടുപ്പിന് ഒരു കൈ തന്നെ മതിയാവും.”

മഹാഭാരത കഥയിൽ പ്രതിപാദിക്കുന്ന മാന്ത്രികക്കണ്ണാട

(ഗീതാ തോട്ടം രചിച്ച ‘ഉമ്മയുടെ ഭാഷ’ എന്ന കവിതയുടെ ആസ്വാദനം)

‘ചുംബനം’, വാക്കുകൾക്ക് അതീതമായ ഒരു ഭാഷയുടെ പേരാണത്. മാനസിക വ്യാപാരങ്ങളെ കൃത്യമായി അളന്നെടുക്കാവുന്ന  മാപിനിയാണ് ചും

പ്രഭാതത്തിൽ നാലുകാലിലും, മധ്യാഹ്നത്തിൽ രണ്ടു കാലിലും, രാത്രിയിൽ മൂന്നു കാലിലും നടക്കുന്ന ജീവി ഏത് എന്ന വിചിത്ര ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം നൽകിയ ഒരേ ഒരാൾ എന്നല്ല ചരിത്രം ഈഡിപ്പസിനെ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന