നാട്ടിൽ നിന്ന് അച്ഛപ്പന്റെ കത്ത് വന്നതിൽ പിന്നെ ഒന്നു രണ്ടാഴ്‌ചയായിട്ട്  വീട്ടിൽ വലിയ വലിയ ചർച്ചകൾ നടക്കുകകയാണ്.

മുൻപേ കേട്ടു പരിചയമില്ലാത്ത കല്യാണം എന്ന പുതിയ ഒരു വാക്ക് ഇതിനിടയിൽ കിടന്ന് കറങ്ങുന്ന

ചെറുമഴക്കാലം തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് വയലിൽ ഞാറു പൊടിച്ചു തുടങ്ങുന്നത്.

വേനൽക്കാലം ഊർദ്ധ്വൻ വലിച്ചവസാനിക്കുന്നതിന് മുന്നേ മൺകട്ടകൾ ഉടച്ച് നിലമൊരുക്കി, വിത്ത് നിറച്ച മുറം നെഞ്ചത്തോട്ട് ചേർത്തു വെച്ച് ആണുങ്ങളും പെണ്ണ

നേരിയ കാറ്റിന്റെ അകമ്പടിയോടെ കടന്നുവന്ന  മഴച്ചാറ്റലിൽ ക്ലാസ് മുറിയുടെ ജനാലകളിലൂടെ വെള്ളത്തുള്ളികൾ ഉള്ളിലേക്ക് ചാഞ്ഞിറങ്ങി.

അവസാനത്തെ തുന്നൽ പിരീഡിന്റെ ആലസ്യത്തിലമർന്ന ക്ലാസ് മുറി ആകെയൊന്നിളകി

നാട്ടിലേക്ക് വിളിച്ച് സംസാരിക്കുന്നതിനിടെയാണ് മമ്മി കുട്ടിക്കാലത്തെ എന്റെ വാശികളെക്കുറിച്ച് ഓർമ്മിപ്പിച്ചത്. കുഞ്ഞുപ്രായത്തിൽ ദേഷ്യം തീർക്കാൻ വീട് ചുറ്റും കിടന്നോടുന്ന ഞാൻ ഒരു പ്രായം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ദേഷ്യം വന്നാൽ

ഏറെ കൊതിച്ച യാത്രകളിലൊന്നായിരുന്നു ഹംപി യാത്ര. പാറക്കൂട്ടങ്ങൾ ചിതറിത്തെറിച്ചതു പോലുള്ള ഭൂപ്രദേശങ്ങൾക്കിടയിൽ ഞാൻ കണ്ട ആദ്യ കൗതുകക്കാഴ്‌ച ക്ഷേത്ര ഗോപുരങ്ങളായിരുന്നില്ല. റോഡ്

പല്ലികൾക്കും പൂമ്പാറ്റകൾക്കും വീടുണ്ടായിരിക്കില്ലേ എന്ന സംശയം എന്റെയും സുനിയുടെയും  ഉറക്കം കെടുത്താൻ തുടങ്ങിയിട്ട്  കുറച്ച് ദിവസമായിരുന്നു. പല്ലികൾക്കും പൂമ്പാറ്റകൾക്കുമൊപ്പം കാക്കകൾക്കും വീടില്ല എന്ന

നിലത്ത് പതിച്ച വെളുത്ത ടൈൽസിന്റെ തിളക്കത്തിനോട് വെള്ളത്തുള്ളികൾ ചേർന്ന് നിന്ന് സൗഹൃദമുണ്ടാക്കിയത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നില്ല. തിരക്ക് പിടിച്ച അടുക്കള ബഹളത്തിന് കാല് തെറ്റി വീഴാൻ പോയതും ബാലൻസ് നഷ്‌ടപ്പെടാതെ പിട

അമ്മമാർക്ക് മേടച്ചൂട് പണിത്തിരക്കിന്റെയും പരാതികളുടെയും കാലമാണെങ്കിലും ഞങ്ങൾക്കത് പഴുത്ത ചക്കയുടെയും മാങ്ങയുടെയും മധുരമാണ്. ഓരോരു കാറ്റിലും കടുക്കാച്ചി മാവിൽ നിന്ന് മാമ്പഴങ്ങൾ ഉരുണ്ട് പെരണ്ട് വീഴും. വടക

വിഷുവിന്റെ ആഘോഷങ്ങൾ അവസാനിക്കുമ്പോഴേക്ക് ചൂട് കാലം അതിന്റെ മൂർദ്ധന്യത്തിലെത്തും. പകൽ മുഴുവൻ അടുക്കളയിലെ ചൂടിൽ വലയുന്ന സ്‌ത്രീ ജന്മങ്ങൾ കിഴക്കെ ഇറയത്ത് കാലും നീട്ടിയ

ഓർമ്മകളാണ്, ഈ ഏകാന്ത കാലം വീണ്ടും വീണ്ടും ഓർമ്മിപ്പിക്കുകയാണ്…

പാഠപുസ്‌തകങ്ങൾക്ക് പുറത്താണ് ജീവിതമെന്ന് പഠ

ഞങ്ങൾ കുട്ടികളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ചില ആഘോഷങ്ങളിലൊന്നാണ്  പറമ്പിലെ തേങ്ങ പറിക്കൽ.

കരുണേട്ടൻ തലേന്ന് തന്നെ വിവരം പറയും നാളെ തേങ്ങ പറിക്കാൻ വരുമെന്ന്… ഇന്നത്തെ പോലെയൊന്നുമല്ല, വരുംന്ന് പറഞ്ഞാ

കുട്ടിക്കാലത്തെ കൗതുകങ്ങളിൽ പ്രിയപ്പെട്ട രണ്ടിടങ്ങളാണ് വീട്ടിലെ ചെറിയ കുളവും കിണറ്റിൻ കരയും. ഇവ രണ്ടും എന്തുകൊണ്ടോ ഞങ്ങൾ കുട്ടികൾക്ക് നിരോധിത മേഘലയുമായിരുന്നു. ‘കുട്ടികളെ ശ്രദ്ധിക്കണേ’ എന്ന ശബ്‌ദ ക

പകർച്ചവ്യാധിക്കാലത്ത് ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ വേവലാതികൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഓർമ്മകളിൽ ഒരു ഏകാന്തവാസി കടന്നു വന്നത്. ബാല്യകാല ഓർമ്മകളിൽ ആരോടും പറയാത്ത രഹസ്യങ്ങളിലൊന്നായി അതും.

ഞാനും സുനിയും കിണറ്റിൻകരയിൽ

കുറെ ദിവസങ്ങളായി ഞാനൊരുപാട് പെണ്ണുങ്ങളുടെ കൂടെ നടക്കുകയിരിരുന്നു. അതിൽ ചിലരൊക്കെ മരിച്ചു പോയവരായിരുന്നു. ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന ചിലരിൽ നിന്ന് ഓർമ്മകൾ മരിച്ചവരിലേക്കെത്തുവാൻ സമയമേറെ വേണ്ടല്ലോ!

അതിലൊര

ആദ്യമായി ഓർമ്മകളിലൊരു സ്വർണ്ണ വർണ്ണത്തോടടുക്കുന്ന മഞ്ഞനിറം പൂമ്പാറ്റയെപ്പോലെ പാറി വന്ന സന്ധ്യാസമയമായിരുന്നു അത്.

വീട്ടിലെ മുതിർന്നവരൊക്കെ പലവിധ തിരക്കുകളിലായിരുന്ന

കുംഭമാസാരംഭത്തോടെ ഉത്‌സവങ്ങളുടെ കാലമായി.

ആ സമയത്ത് അച്ചാച്ഛൻ അച്ഛന്റെ വീട്ടിലേക്ക് വരുമ്പോൾ പറമ്പിലുണ്ടായ മാങ്ങയും, ചേമ്പും ചെറു കായക്കുലയും ഒക്കെ കൊണ്ടുവരും. ഞങ്ങളെ ഔദ്യോഗികമായി സ്വന്തം വീട്ടി

‘മഴക്കാറുണ്ട് നാണിയമ്മേ, ഞാനിനി പൊരക്ക് പോട്ടേ’ എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് മാതു അമ്മ ഓല മെടയുന്നത് നിർത്തി എണീറ്റ് നിന്നത്. ചക്കരക്കാപ്പിയുടെ മണം വടക്ക് പുറവും കടന്ന് പുറത്തേക്ക് പരന്നു. മഴക്കാറ് കാറ്റ് കൊണ്ടുപോയെന്ന പ

ഓർമ്മയിലെ ആദ്യത്തെ അടുക്കള തറവാട്ട് വീട്ടിലെതാണ്. വറുത്തിടലുകളുടെ ഗന്ധം കൊണ്ട് രുചികൾ ഓർമ്മകളിൽ അടുക്കി വെക്കാൻ പ്രാപ്‌തയാക്കിയത് ആ പഴയ അടുക്കളയായിരുന്നു.

താഴെയൊരു മൂലയിൽ കനൽ നിറത്തിൽ എരിഞ്ഞു കൊണ്

വലിയ ഒരു കുന്നിന്റെ ചെരിവിലായിരുന്നു അമ്മയുടെ വീട്. ഓടുമേഞ്ഞ ചെറിയ വീടായിരുന്നു അത്. കിഴക്കെ ഇറയത്തിന്റെ കോണിൽ തൂക്കിയിട്ട ചിത്രപ്പണികൾ നിറഞ്ഞ ഒരു ഭസ്‌മത്തിന്റെ പാത്രമുണ്ടായിരുന്നു അ

ഹൃദയത്തിനുള്ളിലേക്ക് തുറക്കാനാവുന്ന ചെറു വാതിലുകൾ. താക്കോലില്ലാ പൂട്ട് കൊണ്ട് ബന്ധിച്ച, ചാരിയടച്ച ഒരു വാതിൽ. എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും തനിയെ തുറന്ന് വരാനാവുന്ന ഒന്ന്. ചെറിയ ഒരു കാറ്റോ, മണമോ, മഴയോ, നിറമോ,